مقدمه:

اکنون، ثابت شده است که تعلیم‌وتربیت کودکان (پداگوژی) به مجموعه‌ای از پندواندرزهای خشک‌وخالی و یا نظرات پراکنده و ناهمگون گفته نمی‌شود؛ بلکه به عنوان شاخه‌ای از علوم انسانی، دارای روش‌شناسی و اصول معینی است. در دنیای امروز، همان‌گونه که سیستم نوین آموزش جای خود را به نظام سنتی مدرسه داده، روش‌های یادگیری نیز دستخوش تغییروتحول شده است؛ مثلا «بازی» که تا دیروز توجه به آن هدر دادن وقت تلقی می‌شد، اکنون با پیشرفت چشمگیر علم روان‌شناسی و علوم تربیتی، و همچنین استفاده از جنبه‌های آموزشی و تربیتی بازی، عقیده و نظر عمومی نسبت به این فعالیت انسانی تغییر کرده است.